Elektroniczna stymulacja mięśni: fakty i mity
Widziałeś takie reklamy. „Wyrzeźbisz sześciopak podczas oglądania telewizji!” Yhym. Tak, jasne! EMS, czyli elektroniczna stymulacja mięśni, istnieje już od dawna. I podczas gdy większość ludzi z odrobiną zdrowego rozsądku nie wierzy tym skandalicznym reklamom, istnieje wiele osób, które podchodzą c ciekawością do tych gadżetów do budowania mięśni
Czy mają one jakieś rzeczywiste zastosowania? Mogą być w porządku dla rehabilitacji sportowców, ale czy kulturyści mogą z nich skorzystać?
Roszczenia, wątpliwości i dowód
„Zwiększ swoją siłę nad swoje naturalne granice!”
„Dwadzieścia procent wzrtostu maksymalnej siły w ciągu trzech tygodni!”
„Przebij się przez swoje blokady treningowe!”
Brzmi to zbyt dobrze, aby mogło być prawdziwe, ale wszystko to jest możliwe dzięki prawidłowemu wykorzystaniu elektronicznej stymulacji mięśni (EMS). EMS był używany w krajach byłego bloku komunistycznego do treningu sportowego od wczesnych lat 50., ale kraje zachodnie zdały sobie sprawę z jego wykorzystania dopiero w 1973 roku, kiedy dr Y. Kots z Centralnego Instytutu Kultury Fizycznej w byłym ZSRR przedstawił ogromny potencjał dla wzmocnienia siły poza tym, co było możliwe dzięki tradycyjnym (dobrowolnym) metodom treningowym.
Jego twierdzenia wzbudziły wiele emocji i znaczny wysiłek został włożony w próbę potwierdzenia roszczeń Kots. Prymitywne badania, w których mięśnie poddane EMS były postawione naprzeciw dobrowolnie skurczonym mięśniom (przy użyciu maszyn Cybex do pomiaru), wykazały, że EMS nie był tak skuteczny, jak twierdził Kots. Jednak sam projekt tych badań był wadliwy ze względu na słabe zrozumienie tego, jak EMS działa na układ nerwowo-mięśniowy.
Bodziec EMS jednocześnie wystrzeliwuje wszystkie neurony ruchowe w leczonym obszarze, tworząc nieskoordynowany skurcz, który ma głównie charakter izometryczny. Dobrowolne skurcze mięśni, z drugiej strony, przetaczają się przez mięsień falowo, aby wygenerować skoordynowaną, ukierunkowaną siłę.
Kots był w stanie pokazać, za pomocą urządzenia tensjometrycznego, że napięcie mięśni wytwarzane w maksymalnym skurczu EMS może być nawet o 30% wyższe niż maksymalne skurcze dobrowolne. Odkrycie to zostało potwierdzone przez niezależne badania i ma intuicyjny sens, biorąc pod uwagę charakter systemu oszczędzania energii w organizmie.
Ponieważ poszczególne włókna mięśniowe mogą być całkowicie wyczerpane w ciągu zaledwie kilku sekund, ciało przyjęło kilka strategii przedłużających wytrzymałość. Powolne skurczenie (czerwone) włókna jest używane najpierw w dobrowolnych skurczach, ponieważ jest energooszczędne, choć nie bardzo silne. Następnie dodaje się tylko tyle mocnego, ale nienasyconego, szybkiego skurczu (białego) włókna, aby obsłużyć obciążenie.
Ponadto, mięśnie pracują z poszczególnymi włóknami w przekaźnikach, zawsze utrzymując część w rezerwie nawet podczas najbardziej wymagającego obciążenia, aby utrzymać energię na zapas. Dlatego nie jest możliwe dobrowolne skurczenie wszystkich włókien jednocześnie. Kolejność angażowania włókien sprawia, że większość włókien przechowywanych w rezerwie będzie biała.
EMS działa bezpośrednio na mięśnie, omijając system oszczędzania energii w organizmie, a zatem nie ma limitu procentowego włókien, które można aktywować. Bodziec EMS „wylewa się” z w pełni skurczonego włókna, aby aktywować pozostałe włókno (przy wystarczającym prądzie), pozwalając sportowcowi doświadczyć bodźca treningowego, który jest nieosiągalny w żaden inny sposób.
Supermaksymalny charakter tego ćwiczenia zwiększa stosunek siły do masy, sprzyjając zwiększonemu zaangażowaniu ponad wzrost przekrojowy, a także optymalizuje podział włókien i konwersję włókna pośredniego na białe włókno, czyli „Święty Graal” treningu siłowego.
Szybkość rekrutacji
Prędkość rekrutacji to szybkość, z jaką włókno mięśniowe może osiągnąć maksymalne napięcie, zmieniając się od 20 milisekund dla białego włókna do 65 milisekund dla czerwonego włókna. Współczynniki rekrutacji różnią się, ponieważ czerwone włókno dostaje większego „kopa” na starcie w dobrowolnych skurczach, ponieważ białe włókna są dodawane tylko w razie potrzeby po określeniu obciążenia.
EMS odwraca naturalny porządek rekrutacji, ponieważ jego niespecyficzny prąd łatwiej przepływa przez większy neuron białego włókna (mniejszy opór), zmuszając czerwone i pośrednie włókna do skrócenia tempa rekrutacji w odpowiedzi na rekrutację białych włókien, która teraz poprzedza skurcz, a nie następuje po skurczu.
Odwrócony porządek rekrutacji w połączeniu z pozytywnymi efektami wysokiej intensywności sprawiają, że EMS jest idealny do poprawy prędkości rekrutacji we wszystkich rodzajach włókien, co jest kluczowym czynnikiem w przypadku „wybuchów”.
Od teorii do praktyki
Korzyści z EMS zostały szeroko omówione w teorii, ale prawdziwym wyzwaniem jest pomyślne włączenie EMS do programu szkoleniowego. Istnieją cztery główne zastosowania EMS w treningu sportowym. Po pierwsze, dla zwiększenia maksymalnej siły; po drugie, jako środek regeneracji; po trzecie, jako narzędzie rehabilitacyjne; i po czwarte, jako narzędzie do nauki motorycznej i rekrutacji mięśni.
Maksymalne wzmocnienie siły
EMS jest jedną z najbardziej intensywnych metod budowania siły i ma najkrótszy okres ulepszania wszystkich metod treningowych. Literatura Kots opisuje maksymalne wzmocnienie siły po dwudziestu pięciu zabiegach (które mogą być podawane przez cztery do siedmiu tygodni); Jednak z mojego doświadczenia wynika, że większość dostępnych korzyści osiągnięto w ciągu dziesięciu zabiegów, a przyrost siły po piętnastu zabiegach był znikomy. A ponieważ od dziesięciu do piętnastu zabiegów maksymalizuje szybkość rekrutacji, logiczne wydaje się działanie między tymi liczbami.
Planowanie długoterminowe
Siła jest podstawą dla sportu, dlatego musi być ustalona wcześnie, zarówno w kategoriach ogólnych, jak i szczegółowych. Ogólnie rzecz biorąc, potrzeby poprawy siły są bardzo wysokie na wczesnych etapach kariery i zmniejszają się z biegiem lat, dopóki sportowiec nie spełni swoich wymagań siłowych i po prostu musi je utrzymać (należy pamiętać, że ten punkt dotyczy sportowców nie trenujących siłowo).
W ciągu pierwszych kilku lat wymagane mogą być przyrosty siły rzędu 25% rocznie, a nawet wyższe, choć zapotrzebowanie spada gwałtownie. Czołowi sportowcy międzynarodowi uwzględnią poprawę o 6% rocznie lub mniej. Prowadzi to do pytania: dlaczego sportowcy nie kontynuują pracy z siłą do granic możliwości podczas swojej kariery?
Elementy treningowe o wysokiej intensywności muszą konkurować o energię centralnego układu nerwowego. Początkujący sprinter nie może znacząco opodatkować CNS bez względu na to, jak bardzo się stara, ale w miarę poprawy popyt na CNS rośnie wykładniczo, nawet jeśli wielkość sprintu pozostaje stała. Dlatego też stopień intensyfikacji innych czynników musi być zmniejszony w miarę upływu czasu, jeśli prędkość ma się dalej poprawiać.
W rezultacie, EMS powinien być wykorzystywany do rozwoju siły, gdy tylko podstawy sprawności są już wytworzone, z malejącą rolą w rutynowym zwiększaniu siły w miarę rozwoju kariery. Plan czteroletni dla czołowego sprintera może obejmować budowę siły EMS dwa razy w roku w pierwszym i drugim roku, zmniejszając się do jednego w trzecim roku i tylko w razie potrzeby w czwartym roku.
Specjalne wymagania wytrzymałościowe, takie jak wtórny wyprost w stawie biodrowym przez ścięgno udowe, muszą być wprowadzone wcześniej, aby ułatwić właściwą technikę potrzebną do rozwoju prędkości maksymalnej. Te szczególne atuty można rozwinąć, zanim zawodnik będzie wystarczająco szybki lub wystarczająco wykwalifikowany, aby rozwinąć je na zasadzie dobrowolności. EMS ułatwia również optymalny stosunek typu włókien, który powinien zostać wprowadzony wcześniej, aby z czasem pomóc w osiągnięciu lepszych wyników.
Włączenie do planu treningowego
Trening siłowy EMS powinien pokrywać się z maksymalnym podnoszeniem ciężaru. Te dwie metody są synergiczne, chociaż wprowadzenie EMS musi być wprowadzane stopniowo, aby umożliwić płynny postęp obciążenia pracą. Nowoczesny trening sprinterski wykorzystuje potrójny okresowy plan roczny z trzema maksymalnymi fazami wytrzymałości, choć tylko dwie pierwsze obejmują EMS. Trzecia faza maksymalnej siły jest krótsza, z bardziej umiarkowanym celem poprawy siły.
W naszym przypadku pierwsze dwie maksymalne fazy podnoszenia ciężarów trwały siedem tygodni przy użyciu systemu ładowania „313”, czyli trzy tygodnie intensywnego podnoszenia, a następnie jeden tydzień średniej intensywności, po którym następowały kolejne trzy tygodnie intensywnego podnoszenia aby zmaksymalizować adaptację.
Zastosuj pracę z EMS w drugim i trzecim tygodniu każdego trzytygodniowego bloku o wysokiej intensywności. Ponieważ nasze prace nad szybkością, a następnie podnoszenie, miały miejsce w poniedziałek, środę i piątek, przy pracach wytrzymałościowych w sobotę (wtorek i czwartek były zarezerwowane dla pracy o niskiej intensywności, z niedzielą wyłączoną), użyliśmy EMS w poniedziałek, środę i piątek , co dało nam w sumie dwanaście sesji EMS podczas całej fazy maksymalnej siły.
Ta sekwencja pozwoliła na optymalną liczbę sesji EMS w fazie z optymalną regeneracją. (EMS nie wymaga 48 godzin na regenerację, ponieważ omija centralny układ nerwowy; jednak ten harmonogram zoptymalizował odzyskiwanie innych elementów treningowych). Objętość mocy wybuchowej i praca sprintu muszą wzrosnąć siedem do dziesięciu dni po zakończeniu fazy maksymalnej siły / EMS, aby optymalnie włączyć nowe zdolności i zrekompensować spadek stresu Centralnego układu Nerwowego.
Podczas dodawania EMS do programu treningu, oczekuj maksymalnej wydajności do dwóch tygodni później niż poprzednio, ponieważ zmniejszasz teraz znacznie obciążenie.
Wybór grup mięśniowych
Maksymalną siłę EMS stosuje się do ścięgien podkolanowych, pośladków i mięśnia prostownika grzbietu. Te grupy mięśni odgrywają główną rolę w rozwoju siły wokół stawu biodrowego, gdzie przy maksymalnej prędkości moc wyjściowa jest siedmiokrotnie wyższa niż w przypadku innych stawów. Mięśnie brzucha odgrywają również ważną rolę i mogą być również włączone do treningu za pomocą EMS, ale ich ruch obrotowy i podstawowe wsparcie, a nie rola ich siły, sprzyjają tradycyjnemu treningowi o licznych powtórzeniach. Więcej na ten temat później. Podeszwy stóp mogą być też leczone dzięki EMS w przypadkach niewystarczającej wytrzymałości stopy.
Indywidualne sesje – przygotowanie
EMS działa najlepiej jako ostatni element treningowy dnia, oddzielony od innych ćwiczeń o co najmniej dwie godziny. Zwykle odbywa się to w nocy przed snem, ponieważ można to zrobić w domu, a dostarczany przez niego bodziec ponad maksymalny jest doskonały do promowania uwalniania hormonu wzrostu podczas snu.
Użyj ciepłego prysznica jako przygotowania rozgrzewającego, uważając jednocześnie, aby usunąć oleje lub kremy z obszarów, które mają być poddane zabiegowi, aby zapewnić właściwą przewodność (oleje pozostawione na skórze mogą spowodować, że prąd przeskoczy na powierzchni skóry powodując znaczny dyskomfort). Zwiększony przepływ krwi w mięśniach po prysznicu ogrzewa neurony motoryczne mięśni, obniża opór elektryczny i czyni je bardziej podatnymi na EMS.
Rozpocznij sesję EMS na trybie z delikatnym pulsowaniem przez trzy do pięciu minut, aby zakończyć rozgrzewkę przed rozpoczęciem maksymalnych skurczów. Zakończ sesję używając tej samej metody pulsowania.
Skurcze – Czas
Każda grupa mięśni jest stymulowana maksymalnie przez dziesięć powtórzeń trwających dziesięć sekund z pięćdziesięciosekundowym okresem odpoczynku między skurczami. Ważne jest, aby utrzymywać okresy odpoczynku zgodnie z zaleceniami, ponieważ jest to bezwzględny minimalny czas powrotu do zdrowia niezbędny do utrzymania maksymalnego skurczu w następnym okresie. Skrócony okres odpoczynku może w rzeczywistości zmienić charakter ćwiczenia, aby poprawić niewłaściwy rodzaj włókna.
Sprinterzy wykorzystują pełny czas skurczu, wynoszący dziesięć sekund, chociaż pchający kulą i gracze futbolu amerykańskiego uważają, że sześć sekund to najdłuższy czas, w którym mogą utrzymać maksymalny skurcz. W obu przypadkach musi zostać zachowany ten sam pięćdziesięciosekundowy okres odpoczynku.
Procedura
Chociaż nowoczesny sprzęt stymulujący pozwala na jednoczesne stymulowanie wielu grup mięśni, nigdy nie trenuj uwzględniając więcej niż dwie grupy mięśni jednocześnie. Zawodnik musi być w stanie określić, skąd pochodzi bodziec. Kończyny ustaw równo i nie zabezpieczaj ich niczym. Nigdy nie stymuluj mięśni antagonistów jednocześnie ze względów bezpieczeństwa. Pozwala to również sportowcowi skoncentrować się na skurczu w izolacji w celu nauczenia się tego procesu.
Podczas stymulacji podeszew stóp, pozwól sportowcowi stanąć tak, aby zapobiec skurczom. Zawodnik musi zawsze kontrolować intensywność skurczu, ponieważ ilość prądu niezbędna do maksymalnego skurczu znacznie się różni w zależności od rodzaju włókna, rozkładu tłuszczu (tłuszcz jest izolatorem), wielkości mięśni i historii urazów.
Z reguły sprinterzy potrzebują znacznie mniej prądu, aby osiągnąć maksymalny skurcz, ponieważ ich wyższy procent białego włókna zapewnia mniejszy opór. Im lepszy sprinter, tym bardziej tak jest. Jednostki EMS mają funkcję „czasu narastania” (czas potrzebny do przyspieszenia skurczu od zera do maksimum), który jest albo wstępnie ustawiony, albo regulowany. Tam, gdzie jest regulowana, wybierz najkrótszy czas, jaki sportowiec może tolerować, zwykle od połowy do trzech czwartych sekundy.
Podkręć to trochę
Większość użytkowników nigdy nie zbliża się do poziomu skurczu, którego potrzebują do uzyskania najlepszych wyników, szczególnie w warunkach klinicznych. Aby zrozumieć intensywność, jakiej musi doświadczyć sportowiec, niech zaciągnie mięsień czworogłowy uda tak mocno, jak to możliwe, dobrowolnie, a następnie niech sobie wyobrazi cel o 30% wyższy! Skurcz jest ogromny i tak właśnie się czuje! Nie martw się jednak o „spalanie” mięśnia, ponieważ maksymalne skurczenie mięśnia czworogłowego uda zajmuje tylko pięć milionowych części wzmacniacza.
Aby dać przykład tego, co mam na myśli, podkręcając poziom, moi sportowcy często musieli ugryźć kawałek skóry lub kij, będąc jednocześnie „stymulowani”. Czy to naprawdę takie bolesne? Cóż, powinno być jak jazda na bardzo stromym i długim wzgórzu na rowerze. To taki właśnie rodzaj „wypalenia”, który powinieneś czuć.
Umieszczenie podkładki
Większość maszyn EMS jest wyposażona w szereg elektrod zabezpieczonych paskami na rzepy. Jest to bardzo kłopotliwy i czasochłonny układ, który można znacznie poprawić dzięki zakupowi podkładek samoprzylepnych dostępnych na rynku. Firma 3M robi dobre. Wybierz podkładki, które mają cztery cale i pamiętaj, aby je wymienić, gdy stracą lepkość. (Naprawdę włochaci faceci mogą potrzebować używać żelu kontaktowego z tradycyjną podkładką).
Wybierając rozmieszczenie podkładek, potrzebne będzie wiele eksperymentów, aby znaleźć najbardziej komfortowe i skuteczne ustawienie, choć zwykle pomagają cztery podkładki na dużą grupę mięśni. Ponieważ skurcz EMS jest zawsze najsilniejszy wokół bieguna ujemnego, powinieneś umieścić poduszkę ujemną nad największą masą mięśnia, aby utrzymać skurcz nawet w całym mięśniu.
Podczas trenowania mięśni czworogłowych uda trzymaj poduszki w kierunku zewnętrznej części górnych czworogłowych, aby nie dopuścić do niespodziewanego przeskoczenia prądu w okolicę pachwiny. W konfiguracji z czterema padami przekraczanie par przewodów w układzie „X” może pomóc w zapewnieniu tolerowanego, ale całkowitego skurczu.
Odzyskiwanie formy z EMS: błędność
Poszukiwanie coraz większej specyficzności, potęgowanej przez podstawowe niezrozumienie samego ćwiczenia, odciągnęło sportowców od pracy o niskiej intensywności, wielokrotnie na ich niekorzyść. Przez dziesięciolecia programy ćwiczeń opierały się na fałszywym założeniu, że ćwiczenia nie liczą się, chyba że wykonywane są w 70% maksymalnej siły dobrowolnego skurczu lub trwają co najmniej dwadzieścia minut, próg protealizy (rozpad białek w mięśniu) .
Kiedyś uważany za prekursora rozwoju mięśni, obecnie wiadomo, że jest to efekt uboczny, którego należy unikać, jeśli to możliwe. W rzeczywistości steroidy eliminują proteolizę i nikt nie sugeruje, że steroidy ograniczają wzrost mięśni!
Podwójny efekt
Ćwiczenia o niskiej intensywności mają pozytywny wpływ nie tylko na regenerację po pracy o wysokiej intensywności, ale na samą pracę o wysokiej intensywności. Podczas gdy ćwiczenia o wysokiej intensywności są przeciw krążeniowe, ponieważ pompują mięśnie (ograniczając przepływ krwi), ćwiczenia o niskiej intensywności sprzyjają krążeniu, co pomaga w przenoszeniu składników odżywczych i przyspiesza regenerację.
Wykonywanie ćwiczeń o wystarczająco niskiej intensywności nie doprowadzi do szkodliwych zmian typu włókna! W rzeczywistości zwiększona gęstość naczyń włosowatych, którą tworzy, prowadzi do dokładnie odwrotnego efektu! Zwiększona gęstość naczyń włosowatych podnosi temperaturę wokół neuronów ruchowych, obniżając opór elektryczny, pozwalając większej ilości włókien przyjąć właściwości włókien o szybkim skurczu w odpowiedzi na pracę o wysokiej intensywności.
Zabieg
EMS używany w trybie pulsacyjnym przez dziesięć do dwudziestu minut przy bardzo niskiej intensywności pomaga w regeneracji poprzez stymulację krążenia, a ćwiczenia, które zapewnia, zwiększają gęstość naczyń włosowatych. Efekty można zwiększyć, jeśli nogi są nieco podwyższone podczas zabiegu. Sesje te mogą być przeprowadzane pod koniec dnia, przed snem, co najmniej dwie godziny po ostatnim treningu.
Rehabilitacja
EMS może odgrywać rolę w rehabilitacji różnych urazów i jest szeroko stosowany w klinikach do leczenia VMO przy pomocy kolan. Jednak jego wartość w rehabilitacji urazów ścięgna podkolanowego jest narazie słabo rozumiana i niedoceniana.
Wybór maszyn izokenetycznych na EMS przyczynia się do wydłużenia czasu przestoju, ponieważ opór płynów, na który te maszyny uderzają w mięsień naraz, powoduje skrócenie i podrażnienie mięśni. Często skuteczne leczenie, w tym EMS, może spowodować powrót sportowca do działania w ciągu dziesięciu dni.
Ocena obrażeń
Zaraz po urazie, z nogą w normalnej, prostej pozycji, przebiegnij ręką wzdłuż ścięgna, tak aby poczuć zagłębienie w mięśniu i określić, czy nastąpiła rzeczywista separacja włókien (rozdarcie trzeciego stopnia). We wszystkich przypadkach z wyjątkiem tych poważnych urazów, takie rozdarcie nie będzie to miało miejsca, co oznacza, że jest to uraz pierwszego lub drugiego stopnia, w którym można się spodziewać szybkiego powrotu do zdrowia.
Musi to być sprawdzone przed pojawieniem się obrzęku i wypełnieniem każdego zagłębienia, a następnie mięsień powinien zostać owinięty, oblodzony i podniesiony w zwykły sposób. Nie testuj ani nie rozciągaj mięśni, ponieważ mogą wystąpić dalsze uszkodzenia i niezależnie od wyników, początkowe leczenie pozostaje takie samo. Zaskakujące jest, że zazwyczaj gojenie się rany trwa tylko 72 godziny, ale urazy mogą wystąpić powyżej i poniżej pierwotnego miejsca, a zrosty mogą powstać, jeśli tkanka nie jest wystarczająco mobilizowana.
W ciągu pierwszych 72 godzin zawodnik nie powinien w ogóle wstawać o ile to tylko jest możliwe, a tryb pulsowania EMS można zastosować powyżej (nie na) miejscu obrażeń trzy do czterech razy dziennie, aby zmniejszyć obrzęk i promować przenoszenie składników odżywczych do miejsca uszkodzonych tkanek. Po 72 godzinach bardzo łagodne pulsowanie EMS może być zastosowane do miejsca uszkodzenia raz dziennie, zachowując pulsację cztery razy dziennie nad uszkodzonym miejscem.
Od trzeciego dnia EMS o wysokiej intensywności można zastosować do wszystkich innych mięśni, aby zachować sprawność podczas okresu regeneracji. Dodatkowa terapia powinna obejmować technikę aktywnego uwalniania (ART), jeśli to możliwe, w celu dalszego zmniejszenia możliwości zrostów.
Zastosowanie kulturystyczne
Tak, EMS ma swoje zastosowania kosmetyczne. Podobnie jak trening siłowy o wysokiej intensywności, EMS zwiększa gęstość mięśni lub „twardość”. Pomyśl o Benu Johnsonie. Gdybyś uderzył go w plecy, pomyślałbyś, że uderzyłeś w ceglany mur. Chociaż miał świetną budowę ciała, nie był „podpuchnięty” jak Arnold; był twardy jak skała. Tak więc o EMS należy pomyśleć o gęstości, a nie rozmiarze. Pomyśl o tym jako o maksymalnym treningu siłowym, a nie treningu hipertroficznym.
Pamiętaj również, że EMS jest przeznaczony tylko dla dużych grup mięśni. Chociaż ekspert może być w stanie to wytrzymać, przeciętny użytkownik nie będzie mógł go użyć na małych grupach mięśni, takich jak biceps, triceps i łydki. Te mięśnie „zwiną się”, a nawet jeśli możesz fizycznie to zrobić (na przykład, umieszczając stopę w butach narciarskich na łydki), byłoby to strasznie bolesne.
Kulturyści mogą również używać EMS, aby pomóc im przebić się przez barierę treningową. Na przykład, jeśli górna część ciała faceta jest słaba w porównaniu z nogami, może użyć EMS, aby utrzymać nogi przez kilka tygodni, koncentrując się na treningu górnej części ciała. Zasadniczo pozwoliłby, aby wszystkie mechanizmy regeneracji jego ciała i centralny układ nerwowy skupiały się na jego górnej części ciała. Nie straciłby żadnych rozmiarów w nogach, a nawet zauważył pewną poprawę gęstości w tym czasie specjalizacji górnej części ciała.
„Wypalanie” tłuszczu
Oto kolejna sztuczka, która może pomóc konkurencyjnym kulturystom. EMS można wykorzystać do tymczasowego „wypalenia” warstwy tłuszczu na małych obszarach. Dzieje się tak, że około dwóch milimetrów tłuszczu podskórnego jest mobilizowane w obszarze bezpośrednio pod nalepiony plastrami. Można to porównać do efektu obserwowanego podczas stosowania hormonu wzrostu, tj. Występuje miejscowa mobilizacja tłuszczu w miejscu wstrzyknięcia.
Ponieważ ta warstwa tłuszczu jest mechanizmem ochronnym, nie jest to permanentne. W rzeczywistości efekt nie trwa długo. Gdy obszar pod plastrami zacznie się ochładzać, tłuszcz znów zaczyna się magazynować. Więc jeśli jesteś już bardzo chudy i rywalizujesz w pokazie kulturystycznym, musiałbyś użyć maszyny (być może nawet za kulisami), a następnie zakryć się i ogrzać, dopóki nie trafisz na scenę.
Wybór maszyny
Czy maszyny reklamowane w magazynach mięśniowych są wystarczająco silne? Większość jest. To dlatego, że są one przeznaczone dla grubych, nie-sportowców. Przecież potrzebna jest moc, aby przejść przez cały ten tłuszcz. Dla sportowca, który ma dużo białego włókna (które przewodzi lepiej) i bardzo mało tłuszczu, większość maszyn ma się dobrze pod względem mocy. Maszyny, których używaliśmy ze sportowcami, zostały przekształcone w maszyny Slender Tone, które pierwotnie zostały zaprojektowane dla grubych kobiet!
Szukając maszyny, należy pamiętać o kilku rzeczach. Po pierwsze, widziałem dobre za jedyne 280 USD, a także takie za ponad tysiąc. Niektóre z nich pozwalają tylko na użycie dwóch sekund włączenia / dwóch sekund wyłączenia impulsów i okresów odpoczynku. Nie chcesz tego (chociaż jest to dobre w przypadku mięśni brzucha, ponieważ absy powinny być trenowane jako włókna wytrzymałościowe przez dziesięć do piętnastu minut na raz). Zamiast tego poszukaj maszyny, która pozwala kontrolować okresy odpoczynku. Będziesz potrzebował uzyskać dziesięć sekund skurczów z pięćdziesięciosekundowymi okresami odpoczynku.
Cena może również wpływać na poziom komfortu maszyny, choć nie zawsze tak jest. Droższe maszyny mogą być wygodniejsze w użyciu. Maszyna z wyższym poziomem Hertzów jest zazwyczaj wygodniejsza i lepsza dla sprinterów, ale żywotność baterii będzie bardzo krótka. Maszyna o niskim poziomie Hertzów ma lepszą żywotność baterii. Wreszcie, szukaj jakości w elektrodach i podkładkach (plastrach).
Wniosek i podsumowanie
Nie, EMS nie da ci bicepsu Arnolda siedząc na kanapie, ale jak widzisz, ma wiele zastosowań w lekkoatletyce, rehabilitacji, a nawet w kulturystyce. Pamiętaj, podkręć to!
Charlie Francis
t-nation.com